Yaşanmışlığın Kokusu Projesi Nedir?
Bazı kokular vardır, hissettirdikleriyle sizi mutlu eden, hatıralarınızı anımsatan ve sizi o anlara geri götüren… Anneannenizin lavanta kolonyası, dedenizin parfümü veya çocukluğunuzda unutmadığınız bir yiyeceğin kokusu gibi…
Tüm bu kokular bazen kafanızda canlanır ve sizi geçmişe götürür, unuttuğunuz bir zamanda yolculuğa çıkarır. Çünkü insanların en güçlü hafızalarından biri koku duyusudur. İnsan beyni yaşamında önemli kabul ettiği kokuları unutmaz ve yıllar geçse de o kokuyu aldığında eski anılarına döner. Alzheimer hastalarının ise ilk unuttuğu duyulardan biri koku duyusudur.

Bu bilgiden yola çıkarak, hastalığın unutulmadığı gibi hastaların da unutulmayacağı “Unutma Seni Yaşanmışlığın Kokusu” farkındalık projesi kapsamında; hastaları hatırlatan ve sevdikleriyle en güzel zamanları anımsatacak o anın kokusunu ölümsüzleştiriyoruz.

Siz de sevdiğiniz kişinin kokusunu anlatan hikayeyi bizimle paylaşın, Alzheimer hastalarına özel hazırlanacak kitapçığımızda ve sosyal medya hesaplarımızda hikayelerinizi paylaşalım, Alzheimer hastalığında farkındalık yaratmak için hep birlikte destek olalım.

Sevdiklerinizle
unutamadığınız anın kokusunun
hikayesini paylaşın

1

Kolonyanızın
adını
siz belirleyin

2

Siz de
bu farkındalığa
hikayenizle destek olun

3
Hikayenle sen de farkındalığa destek ol!

Georgia Eyalet Üniversitesi’nden Profesör Pam Scholder Ellen’in sözleriyle,
Bütün diğer duyularımızı kullanırken tepki vermeden önce düşünürüz ama koku duyumuz söz konusu olduğunda beynimiz düşünmeden tepki verir.”

  • Kokunun Adı: Hakimeimiskal

    Benim Annemin ismi Hakime ve Annem Alzheimer hastası. Son üç yılda artık her şey birbirine girmeye başladı fazlasıyla unutmaya ve hayal dünyası ile gerçekler iyice karışmaya başladı. İnsanın annesinin kendisini tanımamasından unutmasından daha büyük bir korkusu olur mu? Anneler çocuklarının kokusunu unutmazmış bu hastalıktan dolayı unutur mu peki? Anacığım gözlerimizin önünde uzaklaşman öyle zor ki...

    -

  • Kokunun Adı: Nergis

    Anneme 51 yaşında Alzheimer teşhisi konuldu ve 56 yaşında iken kendisini kaybettik. Hayattayken en sevdiği çiçek Nergis çiçeğiydi.2011 yılından bu yana her sene mezarına nergis soğanları ekip çıkmasını bekliyorum. Nergisler açtığında mezarından yükselen o hoş koku her ne kadar içimi sızlatsa da o kokuyu duyduğumda annemi yanımda hissetmekte ayrı bir huzur veriyor. Mekânın cennet olsun annem. Nergis kokuları içerisinde huzurla uyu inşallah...

    -

  • Kokunun Adı: Adaçayı

    3-4 yaşlarındaydım. Babam beni memleketimiz olan Malatya'nın Arapgir ilçesine götürmüştü. Göz alabildiğine yeşilliğin içinde tipik bir Anadolu eviydi babaannemin evi. Kim bilir kaç kuşağa yuva olmuş bu evin arka tarafı ceviz ağaçlarıyla doluydu. Ulu ceviz ağaçlarının dalları gökyüzüne uzanmış, mavilik görünmez olmuştu. Güneşin ışıkları ancak yaprakların arasındaki boşluklardan ulaşabiliyordu bahçeye. İşte bu bahçede kokusuyla baş döndüren adaçayı vardı bir de. Zihnime kazınmış bu kokunun ne kokusu olduğunu ben çok sonra anlayabildim. Evimizde adaçayı hiç kullanılmazdı. Bir gün boğazım ağrıdığında bir fincan adaçayı ikram ettiler bana. Fincanı dudaklarıma götürdüğümde aldığım kokuyla zamanda yolculuk yaptım. Gözümün önüne gelen babaanne evi ve ulu ceviz ağaçlarının gölgesindeki bahçeden yayılan adaçayı kokuları. Şimdi ne zaman geçmişe özlem duysam bir fincan adaçayı yarenlik eder bana. O kokuyla bir daha göremediğim ata baba topraklarını yaşatırım zihnimde.

    -

  • Kokunun Adı: Sixth Sense (Altıncı His)

    Kek kokusu, koşulsuz sevgidir. Okul dönüşünde, iş çıkışında, mutluluğunda ve hüznünde kapıyı her zaman evi saran kek kokularıyla açan güler yüzlü annedir. Canim annem, gözlerin gitti, hafızan silindi, sözlerin bitti ama hislerin hiç kaybolmadı. Ne zaman kek kokusu duysam aklıma sen gelirsin. Kek kokusu, anneye duyulan özlem değil de nedir?

    -

  • Kokunun Adı: Fesleğen

    27.04.2016 tarihinde annemi Alzheimer hastalığından kaybettim. En gülümsetip ağlatan anım ise; Bir gün Teyzem Dayım ve ablalarım toplandık annem ile oturuyoruz. Teyzem anneme oğlun Mustafa (ben) nerede diye sordu, annem duraksadı, sağında teyzem solunda ben; ANNEM : Bilmiyom ki bizim gız kaç gündür eve de gelmedi, dedi. Ben; Gelmedi mi hayret nerelerde ki dedim ANNEM; Bilmiyom yavrum 3 - 4 gündür eve gelmiyor bende çok merak ediyom ama telefonu yok arayamıyom, o da aramıyor hayırsız cavır, dedi. O an gülsem mi ağlasam mı bilemedim inanın Fesleğen ise annemin en çok sevdiği koku olduğu için seçtim.

    -

Yıl 1998…
Sen birden bastıran kardan telaşlanıp camındaki çiçekleri odana alıyordun. Odana girdiğim anda heryere sinmiş o güzel kokun kapladı içimi. Yanıma geldiğinde bana sımsıkı sarılıp “Bak canımın içi bu çiçeklerin üzerindeki kar tanelerinin her biri farklı şekillerde, tıpkı bizim gibi onlar da kendilerine has… demiştin ya bana. Haklıydın anneanneciğim…Tıpkı senin gibi, tıpkı yasemin kokulu tenin gibi…Hep yanımda, hep o anda artık seninleyim…”

Yıl 1997…
Rengarenk çiçeklerle, türlü türlü ağaçlarla donattığın güzel bahçendeyiz…

Bahçede en çok sevdiğim o ıhlamur ağacından toplayıp demlediğin çayın kokusu hala burnumda tütüyor anneanneciğim… Arkadaşlarımla sokakta oynarken “Hadi gel bakalım çay saati!” diye seslenip beni bahçeye çağırmalarını ve çardakta oturup demlediğin o nefis ıhlamur çayının kokusunu nasıl unutabilirim. Tabii ki yanında eşlik eden meşhur elmalı tarçınlı kekinle!
Seninle geçirdiğim o eski günlerimizi yad ederken bahçendeki ıhlamurlu çay keyfi anılarımız beni o kadar mutlu ediyor ki…

Sen ve yanında getirdiğin ıhlamur kokusu daima aklımda kalacak….

Hikayenle sen de farkındalığa destek ol!